Teraz wydaje mi się że jestem normalny. Kiedyś, jakieś 15 lat temu świrowałem. I bynajmniej książki nie miały z tym nic wspólnego. To tak bardziej na poważnie. Przy dzisiejszym z komputeryzowanym świecie w którym pełno jest ludzi z tabletami , z komórkami czy z czytnikami , człowiek siedzący w tramwaju czy w parku z książką w ręku może być dziwakiem. Pewnym reliktem z przeszłości. Ludzie myślą że całą wiedzę z internetu nabędą. W prostych przykładach to np. gdy zachorujemy to zanim pójdziemy do lekarza nader często sami postawimy sobie diagnozę. Banalny przykład ale prawdziwy. Brakuje nam wyobraźni. Skrada nam ją świat internetu. Brakuje nam marzeń, bo te pokazuje nam telewizja. Tracimy kreatywność bo nie mamy na nią czasu gdyż jesteśmy zapracowani. Skupiamy się na sobie gdy wokół świat wariuje i wywraca się do góry nogami. Ignorancja jest naszym głównym grzechem . Wiedza jest już nam nie potrzebna . Tyn bardziej ta na kartach ksiąg . Traktujemy książki jako relikt dla emerytów . Być może kogoś kto poszukuje mądrości w książkach , być może przyjaźni albo pięknych marzeń i prawdy można nazwać dziwakiem. Chętnie mogę nim być 🙂